LORO PARK - PUERTO DE LA CRUZ - cz.2

To zdecydowanie były najciekawsze chwile spędzone w Loro Parku. Pokazy delfinów widziałam już kilka razy, ale orki zdarzyło mi się widzieć po raz pierwszy.

Nie wiem jak Wy, ale ja delfiny uwielbiam. Te stworzenia mają w sobie tyle pozytywnej energii, że nie sposób przejść obok nich obojętnie. Nie wiem jak można zabijać takie mądre i pełne ufności ssaki. Szczerze powiem, że nie mam litości dla ludzi, którzy znęcają się nad zwierzętami i gdyby to ode mnie zależało kary byłyby znacznie bardziej surowe.

Zawsze zazdroszczę trenerom, że mają takie wdzięczne zajęcie. Jestem pewna, że to byłaby praca dla mnie. Uwielbiam zwierzęta i ich obecność sprawia mi naprawdę wielką frajdę.

Pierwszy raz na pokazie delfinów byłam w 1995 roku w Hiszpanii w Marinelandzie. Wtedy było to dla mnie ogromne przeżycie. Pamiętam, że na tym pokazie wypstrykałam, cały film (tak tak, cyfrówek wtedy nie było;) I tak szczerze powiedziawszy te pokazy od tamtego czasu niewiele się zmieniły, ale moja miłość do delfinów zawsze zwycięża i idę zobaczyć je kolejny raz:)

Delfiny zawsze mnie wzruszają, ale też i wzbudzają żal, że nie mogę z nimi pracować:(

Patrzcie jaka miłość, czy to nie jest piękne ?

A tutaj tańce z trenerem.

I stały punkt programy czyli dziecko, które delfiny będę ciągnęły w łódeczce. Kto chciałby być na jego miejscu? Ja na pewno, ciekawe tylko czy delfiny byłyby takie szczęśliwe jak ja;)

Jeśli ktoś podziela mój zachwyt nad tymi zwierzętami, to zawsze warto wpaść na taki pokaz, tym bardziej, że to wszystko jest w cenie biletu.

Po pokazie delfinów ruszyliśmy w końcu na pokaz orek. Zawsze chciałam zobaczyć je na żywo. W końcu znalazłam się w miejscu gdzie mogłam spełnić swoje marzenie. 

Jeśli ktoś chciałby usiąść z przodu, to musi zaopatrzyć się w specjalny nieprzemakalny płaszcz, dostępny na miejscu. Dlaczego? To chyba oczywiste, że wpadająca do wody orka funduje przy okazji kąpiel siedzącym w pierwszych rzędach. Kiedy wychodziliśmy z pokazu natknęłam się na wielce niezadowolonego jegomościa rozbierającego się  z niebieskiego płaszczyka i z irytacją strzepującego z siebie krople wody. Chyba nie wiedział na co się decyduje;)

Usiedliśmy oczywiście wyżej, co dawało gwarancję, że nie skończymy jak wspomniany jegomość i naszym oczom ukazała się cudna lśniąca orka. Zoom poszedł w ruch.

Zobaczcie jej wielkość w porównaniu z ludźmi siedzącymi na widowni. Dorosłe orki osiągają ok 10 metrów długości i ważą od 5 do 8 ton.

Pokazy na pewno byłyby znacznie ciekawsze gdyby trenerzy pływali ze swoimi podopiecznymi, ale kilka śmiertelnych wypadków niestety już na to nie pozwala. W 2010 roku trenerka została zabita przez orkę na oczach widzów. Nie wiadomo co się wtedy stało. Czy było to złośliwe czy orka potraktowała to jako zabawę. Potem okazało się, że ta sama orka o imieniu Tilikum miała już na sumieniu dwa inne śmiertelne wypadki. Trudno to wyjaśnić, bo orki to jedne z najbardziej inteligentnych zwierząt. Nie ustępują one w nauce szympansom.

 Nagroda musi być:)

Dla mnie ten pokaz był niesamowity, chociaż zdecydowanie za krótki.

Niesamowite są skoki takiego olbrzyma. Aż wierzyć się nie chce, że to możliwe.

Pokaz jest naprawdę niesamowity, nie tyle jego choreografia co same orki i ich olbrzymie wymiary. Teraz czas zobaczyć wieloryba na własne oczy;) Może kiedyś się uda, kto wie.

Orki mają nawet swój pomnik, który zaprasza nas do sklepiku z pamiątkami.

Zdecydowanie wśród asortymentu królują maskotki, którym uległa nawet nasza dorosła Karolina:)

Dziś w jej pokoju leży malutka pluszowa orka, która jest pamiątką po odwiedzeniu Loro Parku.