PRAGA - dzień trzeci - cz.2 - WYSPA KAMPA

Ten spacer był chyba jednym z tych, które na długo się zapamiętuje. Czytałam o tym miejscu, że warto je zobaczyć, a wiele osób albo o nim nie wie, albo je omija bądź zwyczajnie nie starcza na nie czasu, bo trzeba gnać po najbardziej znanych zabytkach Pragi. A szkoda, bo miejsce moim zdaniem jest wyjątkowe.

To właśnie Wyspa Kampa ma w sobie tyle magii. Wystarczy zejść bocznymi schodkami z Mostu Karola i znajdziecie się w Praskiej Wenecji.

Najpierw naszym oczom ukazują się śliczne, niskie kolorowe kamieniczki. Potem rząd restauracji. Chcieliśmy w drodze powrotnej zjeść tutaj obiad, ale niestety o wolnym stoliku można było tylko pomarzyć. Za to pod rzędem drzew można odpocząć na licznych ławeczkach, chłonąc atmosferę spokojnej, zupełnie innej Pragi.

Kolejną atrakcją jest Młyn Wielkiego Przeora, koło ma 8 metrów średnicy. Bardzo ciężko zrobić mu zdjęcie, ponieważ przesłaniają go kłódki zawieszone na moście. Ja znalazłam na to sposób, weszłam do restauracji i między stolikami ustawiłam się z aparatem. Na szczęście nikt mnie nie pogonił;)

Kampa była kiedyś ulubionym miejscem spotkań hipisów i wielbicieli Beatlesów co widoczne jest  do dnia dzisiejszego. Znajduje się tutaj słynna ściana Johna Lennona, gdzie turyści zostawiają swoje podpisy, teksty piosenek i poparcie dla słynnych słów lidera grypy - Make love, not war. Oby tylko ludzie chcieli się do tego stosować...

Kilka kroków dalej rozpościera się kolejna oaza zieleni w postaci pięknego parku. A z tego parku mamy cudowne widoki na zabytkową Pragę. Ludzie siadają na ławkach, na trawie robią pikniki. Tak cudowne miejsce jest w samym sercu stolicy Czech.

W tym miejscu zaczynają się eksponaty muzealne - sztuka nowoczesna - stado świecących pingwinów i niemowlęta bez twarzy, takie same jak na wspomnianym wcześniej śrubokręcie. Niech będzie, że jest to sztuka.

Doszliśmy do Muzeum Kampa i pozostałych dzieł sztuki nowoczesnej.

Niech mi ktoś powie co to ma wspólnego ze sztuką? Nie mam kompletnie zrozumienia dla tego rodzaju dzieł. Sztuka jest dla mnie pięknem, to jest przerażające i obrzydliwe.

Na szczęście wychodząc z tego muzeum świat staje się od razu piękniejszy.

Ponieważ wczesnym południem znowu wyszło słońce i zrobiło się ponownie bardzo gorąco, wręcz upalnie, wiele osób szukało schronienia w tej oazie zieleni. Mieszkańcy Pragi bardzo lubią to miejsce i to oni stanowili większość wypoczywających w parku.

Rośnie tutaj piękny 200-letni Platan wysoki na 34 metry.

W centrum miasta można nagle znaleźć się w innym świecie, gdzie mam wrażenie wszystko od razu zwalnia. Panuje to harmonia i taki cudowny romantyczny klimat z pięknymi, brukowanymi wąskimi uliczkami, ślicznymi kamieniczkami i ozdobnymi latarniami.

I nagle tuż obok Mostu Karola mamy Praską Wenecję. Miejsce po prostu przeurocze. Z wody wyrastają różnej wielkości i koloru kamienice, a wzdłuż nich powoli płyną łódki i małe stateczki zaznaczając swą obecność warkotem silników. Byłam tym miejscem zachwycona i mówię Wam nie przegapcie go, bo jest tu przepięknie. Tutaj chce się wracać.

Niestety w powietrzu wisiała burza. Było okropnie parno i nad nami zaczęły kłębić się coraz ciemniejsze chmury. Musieliśmy w końcu zjeść obiad, a nie bardzo mieliśmy ochotę czekać na stolik w centrum miasta i nie wiadomo na co trafilibyśmy przy takich tłumach. Padło, więc na Hradczany i naszą restaurację z dnia poprzedniego. Naczekaliśmy się godzinę na tramwaj, po czym okazało się, że ten akurat dzisiaj z jakiegoś powodu nie jeździ, więc zaczęło się kombinowanie, jak dojechać tam gdzie zamierzamy. Jakoś się jednak udało i przy akompaniamencie coraz głośniejszych grzmotów znaleźliśmy się w restauracji na Hradczanach. Kiedy weszliśmy do środka rozpętała się burza, którą przeczekaliśmy w tym klimatycznym miejscu w towarzystwie pysznego jedzonka:)

Gdyby nie burza, nie weszlibyśmy do środka tylko zjedlibyśmy na zewnątrz jak dzień wcześniej. A wtedy nie wiedzielibyśmy kto gościł w tej przemiłej restauracji:)

Pamiętajcie Kampy nie wolno przegapić! Jest to tak zupełnie inna Praga, że chwilami zastanawiałam się czy to na pewno to samo miasto. Cudowny klimat tego miejsca na długo pozostaje w pamięci:)