Kawałek za WILCZYNEM. Ucieczka przed Koronawirusem.

Witajcie Kochani w tej trudnej dla nas i dla całego świata sytuacji. Jakoś nie mogę tak przejść od razu do kolejnego wpisu o Gran Canarii. Postanowiłam tymczasem wrzucić parę zdjęć z naszej niedzielnej wycieczki do lasu.

Jak większość osób siedzimy zamknięci w domu. Wychodzę tylko raz w tygodniu na zakupy i robię zapasy oczywiście nie dlatego, że boję się, że zabraknie jedzenia, ale po to by nie wychodzić często z domu narażając siebie i innych. Jak większość z Was mam już dosyć siedzenia w domu, ale nie śmiem narzekać, patrząc na tych co muszą pracować i w jakich warunkach pracują. Nie wiem jak u Was, ale we Wrocławiu w Lidlu, w którym się zaopatruję, nie widziałam płynu antybakteryjnego, czy sprawdzania ilości osób przebywających w sklepie. Ludzie krążą między pracownikami sklepu, oni z kolei chodzą między klientami bo przecież muszą wyłożyć towar. Wczoraj w Gazecie Wrocławskiej przeczytałam artykuł, który mnie zmroził. Nie wiem już czy ludzie nie zdają sobie sprawy z powagi sytuacji czy myślą, że są długowieczni i nic ich nie ruszy. Obwiniamy młodych o lekceważenie zakazów tym czasem sporo starszych osób niczym się od nich nie różni. Naprawdę jestem przerażona beztroską ludzi.

Nasz Prezydent Wrocławia, którego bardzo szanuję za wiele decyzji, przestrzega ludzi, prosi, codziennie jest z nami na FB, omawia sytuację w naszym mieście, w kraju i codziennie mówi ZOSTAŃCIE W DOMU! A Wrocławianie z rodzinami idą do parku! 

Jeżeli już jesteśmy przy Prezydencie Wrocławia to polecam ten artykuł, miło w końcu usłyszeć kogoś kto mówi co myśli!

My chcieliśmy nie wybrać nad zalew w Wilczynie, mieliśmy nadzieję, że nie wiele będzie chętnych, jakże dalecy byliśmy od naszym marzeń... auto przy aucie...LUDZIE!!! 

Nawet nie zatrzymując się pojechaliśmy dalej przed siebie szukając ustronnego miejsca na spacer i znaleźliśmy. 

Czy naprawdę jesteśmy tak naiwni żeby myśleć, iż nas nic nie ruszy? Przecież śledzimy informacje w TV i w necie, dlaczego nie przestrzegamy tego o co nas proszą? Chcemy jeszcze bardziej nadwyrężyć i tak już bardzo nieudolny system opieki zdrowotnej? Dołożyć tym biednym lekarzom, pielęgniarkom i sanitariuszom jeszcze więcej pracy i bezsennych godzin? Nie żal Wam tych ludzi?

Oni też mają rodziny i chcą dla nich żyć, a pracują w ekstremalnych warunkach. Ludzie zlitujcie się nad nimi!

Teraz wiele osób bije im brawo, wynosi na piedestały, a pamiętajcie jak ludzie traktowali ich w czasie strajków? Że w dupach im się poprzewracało, że lepiej niech się do roboty wezmą, A Pani Premier Beata Szydło powiedziała, że jak chcą to niech wyjeżdżają. Pamiętacie to? I wyjechali, teraz nie ma się kto nami opiekować, a Ci co zostali są jeszcze nadwyrężani przez brak podstawowych środków do pracy i lekceważone są ich prośby..ZOSTAŃCIE W DOMU DLA NAS...czy o tak wiele proszą?

Nie pracuję w służbie zdrowia, więc wiem niewiele, może to i lepiej bo człowiek całkiem by się załamał, ale kilka lat temu byłam pacjentką na ortopedii. Wtedy na własne oczy widziałam pracę pielęgniarek. Może niektórym wydaje się, że te mniej przyjemne rzeczy robią salowe, a pielęgniarki w białych pachnących fartuchach robią tylko zastrzyki i podają leki? Nic bardziej mylnego.

To one oprócz zastrzyków i leków, myją pacjenta, muszą podnieść czasami mężczyznę ważącego ponad 100 kilo, zmieniają pampersy, podają baseny, słuchają nocnych krzyków i wyzwisk. Czasami jeden pacjent potrafi wzywać w nocy pielęgniarkę po kilkanaście razy, one idą za każdym razem. Jeśli chwilę taki człowiek musi poczekać to zaraz się awanturuje, a one na oddziale nie mają jednego pacjenta. Chcielibyście pracować za taką pensję jak one? Nie sądzą. Dla mnie ich płaca jest po prostu żenująca, ale co tam i tak będą pracowały przecież ktoś musi zająć się chorymi. Jak wiele osób tak myśli. Naprawdę byłam przerażona jak patrzyłam na ich pracę w szpitalu.

Więc choćby dlatego ZOSTAŃMY W DOMU, pomóżmy służbie zdrowia chociaż w ten sposób!

A tutaj namiastka normalności, ptaki śpiewają, drzewa szumią, las pachnie jakby nic się nie działo.

Może to czas aby docenić swobodę, spontaniczne decyzje, dalekosiężne plany. Teraz z tego nie mamy tak naprawdę nic. Nie mogę pojechać do Rodziców mimo, że mieszkamy w tym samym mieście bo boję się ich zarazić, przecież nie wiem co w sobie noszę, nie mogę swobodnie zrobić zakupów, tylko zestresowana lecę z listą aby jak najszybciej stamtąd wyjść, nie planuję nic. Żyję z dnia na dzień, planuję tylko obiad, i jakieś prace w domu, bądź przyjemniejsze spędzenie czasu z książką, filmem czy na blogu.

Jestem przerażona tym co będzie dalej i czy będzie to dalej, a jak będzie to w jakiej formie?

Apogeum zachorowań ma nastąpić około 10 kwietnia. Nie chcę sobie nawet tego wyobrażać.

Bo to nie są wakacje, nie urlop, to ukrywanie się przed niewidzialnym mordercą, dlatego nie wolno nam tracić zdrowego rozsądku.

A zastanawialiście jak będą wyglądać Święta Wielkanocne? Przyjdzie nam spędzić je w zamknięciu życząc Rodzinie -Wesołych? Świąt.

Wiem, że nie możemy się poddawać i nie zamierzam póki co tego robić, ale nie ukrywam, że normalnie żyć się nie da, nie da się od tego odciąć jak niektórzy próbują, nie da się zapomnieć. 

A wakacje? czy ktoś z Was myśli teraz o wakacjach? Chyba tylko zastanawiamy się czy w tym roku ktoś będzie miał wyjazdowe wakacje, czy to wszystko minie, czy da nam odpocząć po tych przeżyciach?

Dzięki LEONOWI mogę wychodzić 4 razy dziennie na spacer, oczywiście z daleka od ludzi i nie na długo.

Przy okazji tematu o piesku, mam też nadzieję, że wszyscy Ci, którzy teraz masowo biorą psiaki i kociaki ze schroniska, pozostaną z nimi na zawsze, a nie tylko na czas kwarantanny.

Życzę Wam wszystkim Kochani dużo zdrowia i mam nadzieję, że w zdrowiu pozostajecie. Pozdrawiam serdecznie!!!

QUO VADIS ŚWIECIE? QUO VADIS?