PUERTO DE LA CRUZ

Puerto de la Cruz stało się naszym miastem podczas pobytu na Teneryfie. To tutaj spędziliśmy zimowy tydzień, choć do zimy było tu daleko. Jednak tubylcy tę porę roku traktują bardzo poważnie nakładając na siebie kurtki, kozaki i szaliki:) A obok mijają ich porozbierani turyści.

Każdy jednak ma inną odczuwalność zimna, oni przyzwyczajeni do ciągłego ciepła traktują 23 stopnie jako zimę dla nas to prawdziwa wiosna.

Puerto de la Cruz jest dosyć skomercjalizowanym miastem, jest tu wiele wysokich i potężnych hoteli. Na szczęście komercja nie ukryła jego prawdziwego oblicza i spacerując można podziwiać prześliczne kolorowe domy z cudownymi balkonami i oknami. 

Jest to miasto portowe i jeden z najbardziej znanych kurortów. To od Puerto de la Cruz zaczęła się turystyka na Teneryfie. To miejsce położone jest w niezwykle urokliwej dolinie Orotavy, a jego historia sięga XVI wieku stąd komercja nie była w stanie nad nim zupełnie zapanować.

Królują tutaj przepiękne wysokie palmy. Roślinność rzeczywiście jest śliczna, bowiem północna część wyspy jest bardziej wilgotna. Palmy są zdrowe, zielone i bujne. 

 Mnie tak jak już wspomniałam zachwyciły balkony, które są wielką ozdobą stojących domów.

Kiedy na nie patrzyłam, zapominałam, że wokół mnie są tabuny turystów, na których składają się przede wszystkim starsi Niemcy i Brytyjczycy. Przez to u nas w hotelu czułam się jak nastolatka;)

Puerto de la Cruz jest bardzo przyjemnym miejscem do wypoczynku. Jeśli ktoś lubi bardziej skomercjalizowaną część na pewno się nie zawiedzie, ale również amatorzy spokoju znajdą tu miejsca dla siebie.

Te palmy zupełnie mnie zauroczyły.

W pierwszy poranek wybraliśmy się z Mężem na mały rekonesans po okolicy.

Zupełnie przez przypadek doszliśmy do przepięknej plaży zwanej Playa Jardin. Był to jeden z najpiękniejszych momentów na Teneryfie, być może dlatego, że ten obraz skojarzyłam z Lanzarote.

Mogliśmy stąd dojrzeć wystający cycek wulkanu.

Słoneczko grzało nasze zziębnięte polskie ciała, a my w spokoju i niespiesznie delektowaliśmy się krajobrazem, który roztaczał się przed nami.

Czas na największą atrakcję czyli wulkan Teide, najwyższy szczyt Hiszpanii i atlantyckich wysp. Jego wysokość wynosi 3718 m n.p.m. Teide jest czynnym wulkanem i na jakiś czas przed naszym wyjazdem zaczynał się budzić. Na szczęście zasnął z powrotem.

Na wulkan organizowane są wycieczki. Nie każdy jednak może wybrać się na taką wyprawę, ponieważ na pewnej wysokości niektórzy turyści mają problem z oddychaniem i męczą ich zawroty głowy. Za naszego pobytu nikt nie mógł odwiedzić wulkanu, ponieważ na Teide spadł śnieg.