MADERA - słynne niebezpieczne lotnisko

Bać się czy nie bać? To zależy jak znosimy lot. Ja należę do osób, które wprawdzie już znacznie mniej, ale jednak boją się latać, więc nie ukrywam, że było to dla mnie wyzwanie. Planując Maderę kompletnie zapomniałam, że jest tu jedno z dziewięciu najniebezpieczniejszych lotnisk na świecie(dziesiąte zostało już zamknięte).

Jednak ludzie, którzy znają się na rzeczy mówią, że nie jest ono najniebezpieczniejsze, a jedno z najtrudniejszych lotnisk wśród pozostałej dziewiątki.

Lotnisko znajduje się 2 km od Santa Cruz, które zagości jeszcze na blogu. Port lotniczy z  jednej strony otoczony jest górami z drugiej oceanem. Miano jednego z najniebezpieczniejszych lotnisk zyskało przez wypadek, który zdarzył się w 1977 roku. Samolot lądował w bardzo trudnych warunkach atmosferycznych i mówiąc wprost zabrakło mu miejsca do zatrzymania maszyny, zginęło podczas tej katastrofy 131 osób, pas liczył wtedy 1600m. Po tej tragedii pas został przedłużony o 400 metrów.

Santa Catarina jest bardzo trudnym lotniskiem, dlatego mogą tam lądować tylko doświadczeni piloci ze specjalną licencją. Podczas naszego lotu, za sterami samolotu siedział młody pilot, jednak godzinę przed lądowaniem na Maderze, zmienił go starszy bardziej doświadczony.

Jako ciekawostkę trzeba tu dodać, że taką maszynę pilotuje polska pilotka, która za sterami wygląda jak dziewczynka i w związanych kucykach przygotowuje się do lotu. Jest też instruktorem dla pilotów, którzy chcą być tymi lądującymi i startującymi na Maderze. To się nazywa Kobieta:) I niby my to słaba płeć;)))

Pas startowy podtrzymuje 181 pali, które znacznie bardziej pobudzają naszą wyobraźnię, kiedy mamy okazję je ujrzeć z niewielkiej autostrady. Świadomość, że to tu ląduje samolot trochę jednak przeraża.

Pilot aby wylądować musi zatoczyć ogromne koło by prawidłowo zejść na płytę. Jest to bardzo trudne lądowanie i nie ma co ukrywać trochę przeraża zwłaszcza jak z pozycji podglądacza obserwuje się jak to wszystko wygląda. My lądowaliśmy w nocy, więc pozostało się tylko modlić, bo i tak nic nie widzieliśmy, czuliśmy tylko jak długo samolot szykuje się do lądowania. Powrót był już za dnia i stres wynagradzały nam widoki, ale przechył samolotu był tak duży, że miało się wrażenie, iż jedno ze skrzydeł moczy się w oceanie. Nie powiem, że jest to traumatyczne przeżycie, ale jednak pozostaje długo w pamięci.

Santa Catarina jest lotniskiem oszklonym, więc widoki są prześliczne. Na lotnisku jest taras gdzie można obserwować lądujące i startujące samoloty. Niestety nie wiedziałam o tym i nie było mnie tam;( Dowiedziałam się o tym na lotnisku, od Męża, który poszedł zapalić papierosa, nie starczyło niestety już czasu, aby tam pójść. Także nie przegapcie tego tak jak ja.

Z samolotu widoki są nieziemskie. Niestety zdjęcia nie są takie jakbym chciała, ale słońce świeciło tak mocno, że wszystko było wręcz zamglone.

W lewym dolnym rogu znajduje się lotnisko widziane z góry. Przechyły były tak wielkie, że pas startowy znikał i nagle się pojawiał, więc tyle tylko udało mi się uchwycić.

Na lotnisku przez przypadek usłyszałam też historię lądowania osób, które przyleciały tydzień po nas. Otóż samolot nie mógł wylądować przez silny wiatr i musiał polecieć nad Wyspy Kanaryjskie i poczekać na zezwolenie na lądowanie. Wszystko działo się w nocy i zamiast lądować o pierwszej wylądowali na Maderze rano. To właśnie wiatr jest jednym z najbardziej niebezpiecznych czynników przy lądowaniu.

Powiem Wam jedno, nawet takie trudne lotnisko nie zniechęci mnie aby kiedyś wrócić na Maderę:)